சீரார் சிவகொழுந்தைத் தெள்ளமுதைச் செந்தேனைப் பாராதி வான்பொருளைப்பஞ்ச உரு ஆனஒன்றைப்
பேரான விண்ணொளியைப் பேரின்ப வாரிதியை நேராக எந்நாளும் நெஞ்சுஇருத்தி வாழ்வேனே. | 11 |
கண்ணுள் கருமணியைக் கற்பகத்தைக் காஞ்சனத்தைப் பெண்ணுருவப் பாதியினைப் பேசரிய முப்பொருளை
விண்ணின் அமுதை விளக்கொளியை வெங்கதிரைத் தண்ணளியை உள்ளில் வைத்துசாரூபஞ் சாருவனே. | 12 |
கண்ணிகள்
மனமென்னும் மாடு அடங்கில் தாண்டவக்கோனே - முத்தி
வாய்த்ததென்று எண்ணேடா தாண்டவக்கோனே | 13 |
| சினமென்னும் பாம்பு இறந்தால் தாண்டவக்கோனே - யாவும் சித்தியென்றே நினையேடா தாண்டவக்கோனே | 14 |
| ஆசையெனும் பசுமாளின் தாண்டவக்கோனே - இந்த அண்டமெல்லாம் கண்டறிவாய் தாண்டவக்கோனே | 15 |
| ஓசையுள் அடங்குமுன்னம் தாண்டவக்கோனே - மூல ஓங்காரங் கண்டறிநீ தாண்டவக்கோனே | 16 |
| மூலப் பகுதியறத் தாண்டவக்கோனே - உள்ளம் முளைத்தவேர் பிடுங்கேடா தாண்டவக்கோனே | 17 |
| சாலக் கடத்தியல்பு தாண்டவக்கோனே - மலச் சாலென்றே தேர்ந்தறிநீ தாண்டவக்கோனே | 18 |
| பற்றே பிறப்புண்டார்க்கும் தாண்டவக்கோனே - அதைப் பற்றாது அறுத்துவிடு தாண்டவக்கோனே | 19 |
| சற்றே பிரமத்திச்சை தாண்டவக்கோனே - உன்னுள் சலியாமல் வைக்கவேண்டும் தாண்டவக்கோனே | 20 |
| அவித்தவித்து முளையாதே தாண்டவக்கோனே - பத்தி அற்றவர் கதியடையார் தாண்டவக்கோனே | 21 |
| செவிதனிற் கேளாத மறை தாண்டவக்கோனே - குரு செப்பில் வெளியாம் அல்லவோ தாண்டவக்கோனே | 22 |
கட்டளைக் கலித்துறை
மாடும் மனைகளும் மக்களுஞ் சுற்றமும் வான்பொருளும்
வீடும் மணிகளும் வெண்பொன்னுஞ் செம்பொன்னுஞ் வெண்கலமும்
காடும் கரைகளும் கல்லாம் பணியுங் கரிபரியும்
தேடும் பலபண்டம் நில்லா சிவகதி சேர்மின்களே. | 23 |
நேரிசை வெண்பா
போகம்போம் போக்கியம்போம் போசனம்போம் புன்மைபோம்
மோகம்போம் மூர்க்கம்போம் மோசம்போம் - தாகம்போம்
வேதமுதல் ஆகமங்கள் மேலானதென்று பல்கால்
ஓதுபிர மரத்துஉற்றக் கால். | 24 |
தாண்டவராயக்கோனார் கூற்று
தாந் திமித்திமி தந்தக்கோ னாரே
தீந் திமித்திமி திந்தக்கோ னாரே
ஆனந்தக் கோனாரே - அருள்
ஆனந்தக் கோனாரே.
ஆயிரத்தெட்டு வட்டமுங் கண்டேன்
அந்த வட்டத்துள்ளே நின்றதும் கண்டேன்
மாயிரு ஞாலத்து நூற்றெட்டும் பார்த்தேன் மந்த மனத்துறும் சந்தேகம் தீர்ந்தேன் (தாந்) | 25 |
அந்தக் கரணம் எனச்சொன்னால் ஆட்டையும் அஞ்ஞானம் என்னும் அடர்ந்தவன் காட்டையும்
சந்தத் தவமென்னும் வாளினால் வெட்டினேன் சாவாது இருந்திடக் கோட்டையுங் கட்டினேன் (தாந்) | 26 |
மெய்வாய்கண் மூக்குச் செவியெனும் ஐந்தாட்டை வீறுஞ் சுவையொளி ஊறோசை யாம்காட்டை
எய்யாமல் ஓட்டினேன் வாட்டினேன் ஆட்டினேன் ஏக வெளிக்குள்ளே யோக வெளிக்குள்ளே (தாந்) | 27 |
பற்றிரண் டும்அறப் பண்புற்றேன் நண்புற்றேன் பாலையும் உட்கொண்டேன் மேலையாம் கண்கண்டேன்
சிற்றின்பம் நீக்கினேன் மற்றின்பம் நோக்கினேன் சிற்பரஞ் சேர்ந்திட்டேன் தற்பரஞ் சார்ந்திட்டேன் (தாந்) | 28 |
அண்ணாக்கை யூடே யடைத்தே அமுதுண்ணேன் அந்தரத் தரத்தை அப்பொழு தேயெண்ணேன்
விண்ணாளும் மொழியை மேவிப்பூசை பண்ணேன் மெய்ஞ்ஞானம் ஒன்றுஅன்றி வேறேஒன்றை நண்ணேன் (தாந்) | 29 |
மண்ணாதி பூதங்கள் ஐந்தையும் கண்டேனே மாயா விகாரங்கள் யாவையும் விண்டேனே
விண்ணாளி மொழியை மெய்யினுள் கொண்டேனே மேதினி வாழ்வினை மேலாக வேண்டேனே (தாந்) | 30 |
வாக்காதி ஐந்தையும் வாகாய்த் தெரிந்தேனே மாயை சம்பந்தங்கள் ஐந்தும் பிரிந்தேனே
நோக்கரு யோகங்கள் ஐந்தும் புரிந்தேனே நுவலுமற்ற ஐந்தியோக நோக்கம் பரிந்தேனே (தாந்) | 31 |
ஆறாதாரத் தெய் வங்களை நாடு அவர்க்கும் மேலான ஆதியைத் தேடு
கூறான வட்ட ஆனந்தத்திற் கூடு கோசமைந் துங்கண்டு குன்றேறி ஆடு (தாந்) | 32 |
நாராயணக் கோனார் கூற்று
ஆதிபகவனையே ......பசுவே!
அன்பாய் நினைப்பாயேல்
சோதி பரகதிதான் ......பசுவே! சொந்தமது ஆகாதோ? | 33 |
எங்கும் நிறைபொருளைப் ......பசுவே! எண்ணிப் பணிவாயேல்
தங்கும் பரகதியில் ......பசுவே! சந்ததம் சாருவையே. | 34 |
அல்லும் பகலும்நிதம் ......பசுவே! ஆதி பதந்தேடில்
புல்லும் மோட்சநிலை ......பசுவே! பூரணங் காண்பாயே. | 35 |
ஒன்றைப் பிடித்தோர்க்கே ......பசுவே! உண்மை வசப்படுமே
நின்ற நிலைதனிலே ......பசுவே! நேர்மை அரிவாயே. | 36 |
எல்லாம் இருந்தாலும் ......பசுவே! ஈசர் அருள் இல்லையேல்
இல்லாத் தன்மையென்றே ......பசுவே! எண்ணிப் பணிவாயே. | 37 |
தேவன் உதவியின்றிப் ......பசுவே! தேர்ந்திடில் வேறொன்றுமில்லை
ஆவிக்கும் ஆவியதாம் ......பசுவே! அத்தன் திருவடியே. | 38 |
தாயினும் அன்பன்அன்றோ ......பசுவே! சத்திக்குள் ளானவன்தான்?
நேயம் உடையவர்பால் ......பசுவே! நீங்காது இருப்பானே. | 39 |
முத்திக்கு வித்தானோன் ......பசுவே! மூலப் பொருளானோன்
சத்திக்கு உறவானோன் ......பசுவே! தன்னைத் துதிப்பாயே. | 40 |
ஐயன் திருபாதம் ......பசுவே! அன்புற்று நீபணிந்தால்
வெய்ய வினைகளெல்லாம் ......பசுவே! விட்டோ டும் கண்டாயே. | 41 |
சந்திர சேகரன்தாள் ......பசுவே! தாழ்ந்து பணிவாயேல்
இந்திரன் மான்முதலோர் ......பசுவே! ஏவல் புரிவாரே. | 42 |
கட்புலன் காணஒண்ணாப் ......பசுவே! கர்த்தன் அடியிணையை
உட்புலன் கொண்டேத்திப் ......பசுவே! உன்னதம் எய்வாயே. | 43 |
சுட்டியும் காணஒண்ணாப் ......பசுவே! சூனிய மானவத்தை
ஒட்டிப் பிடிப்பாயேல் ......பசுவே! உன்னை நிகர்ப்பவர் யார்? | 44 |
தன்மனந் தன்னாலே ......பசுவே! தானுவைச் சாராதார்
வன்மரம் ஒப்பாகப் ......பசுவே! வையத்துள் உரைவாரே | 45 |
சொல்லெனும் நற்பொருளாம் ......பசுவே! சோதியைப் போற்றாக்கால்
இல்லென்று முத்திநிலை ......பசுவே! எப்பொ ருளுஞ்சொல்லுமே. | 46 |
பலரோடு கிளத்தல்
(குறள் வெண்செந்துறை)
கண்ணுள் மணியைக் கருதிய பேரொளியை
விண்ணின் மணியை விளக்கொளியைப் போற்றீரே. | 47 |
மனம்வாக்குக் காயம்எனும் வாய்த்தபொறிக்கு எட்டாத
தினகரனை நெஞ்சமதில் சேவித்துப் போற்றீரே. | 48 |
காலமூன் றுங்கடந்த கதிரொளியை உள்ளத்தால்
சாலமின்றிப் பற்றிச் சலிப்பறவே போற்றீரே. | 49 |
பாலிற் சுவைபோலும் பழத்தில் மதுபோலும்
நூலிற் பொருள்போலும் நுண்பொருளைப் போற்றீரே. | 50 |
மூவர் முதலை முக்கனியைச் சர்க்கரையைத்
தேவர் பொருளைத் தெள்ளமுதைப் போற்றீரே. | 51 |
தூய மறைப்பொருளைச் சுகவாரி நல்அமிழ்தை
நேய முடனாளும்நிலை பெறவே போற்றீரே. | 52 |
சராசரத் தைத்தந்த தனிவான மூலம்என்னும்
பராபரத்தைப் பற்றப் பலமறவே போற்றீரே. | 53 |
மண்ணாதி பூதமுதல் வகுத்ததொரு வான்பொருளைக்
கண்ணாரக் காணக் கருத்திசைந்து போற்றீரே. | 54 |
பொய்ப்பொருளை விட்டுப் புலமறிய ஒண்ணாத
மெய்ப்பொருளை நாளும் விருப்புற்றுப் போற்றீரே. | 55 |
எள்ளில் தைலம்போல் எங்கும் நிறைபொருளை
உள்ளில் துதித்தே உணர்வடைந்து போற்றீரே. | 56 |
நெஞ்சொடு கிளத்தல்
பூமியெல்லாம்ஓர் குடைக்கீழ்ப் பொருந்த அரசாளுதற்குக்
காமியம்வைத்தால் உனக்குக் கதியுளதோ கல்மனமே! | 57 |
பெண்ணாசை யைக்கொண்டு பேணித் திரிந்தக்கால்
விண்ணாசை வைக்க விதியில்லையே கல்மனமே! | 58 |
மேயும் பொறிகடமை மேலிடவொட் டார்க்குவினை
தேயும்என்றே நல்வழியில் சொல்லுகநீ கல்மனமே! | 59 |
பொன்னிச்சை கொண்டு பூமிமுற்றும் திரிந்தால்
மன்னிச்சை நோக்கம் வாய்க்குமோ கல்மனமே! | 60 |
பொய்யான கல்விகற்றுப் பொருள்மயக்கம் கொள்ளாமல்
மெய்யான ஞானக்கல்வியினை விரும்புவாய் கல்மனமே! | 61 |
பேய்க்குரங்கு போலப் பேருலகில் இச்சைவைத்து
நாய்நரிகள் போலலைந்தால் நன்மையுண்டோ கல்மனமே! | 62 |
இரும்பைஇழுக் குங்காந்தத்து இயற்கைபோல் பல்பொருளை
விரும்பினதால் அவைநிலையோ? விளம்புவாய் கல்மனமே! | 63 |
கற்பநிலை யால் அலவோகற்பக லங்கடத்தல்?
சொற்பநிலை மற்றநிலை சூட்சங்காண் கல்மனமே! | 64 |
தேகம் இழப்பதற்குச் செபஞ்செய்தேன் தவஞ்செய்தேன்?
யோகமட்டுஞ் செய்தால்என்? யோசிப்பாய் கல்மனமே! | 65 |
பேசாது இருப்பதற்குத்தான் கற்ற கல்வியன்றோ
வாகான மெய்க்கல்வி? வகுத்தறிநீ கல்மனமே! | 66 |
அறிவோடு கிளத்தல்
எல்லாப் பொருள்களையும் எண்ணப்படி படைத்த
வல்லாளன் தன்னை வகுத்தறிநீ புல்லறிவே. | 67 |
கட்புலனுக்கு எள்ளளவும் காணாது இருந்தெங்கும்
உட்புலனாய் நின்றஒன்றை உய்த்தறிநீ புல்லறிவே. | 68 |
விழித்திருக்கும் வேளையிலே விரைந்துறக்கம் உண்டாகும்
செழித்திலங்கும் ஆன்மாவைத் தேர்ந்தறிநீ புல்லறிவே. | 69 |
மெய்யில்ஒரு மெய்யாகி மேலாகிக் காலாகிப்
பொய்யில்ஒரு பொய்யாகும் புலமறிநீ புல்லறிவே. | 70 |
ஆத்துமத்தின் கூறான அவயவப்பேய் உன்னுடனே
கூத்துபுரிகின்ற கோள் அறிவாய் புல்லறிவே. | 71 |
இருட்டறைக்கு நல்விளக்காய் இருக்கும்உன்றன் வல்லமையை
அருள்துறையில் நிறுத்தி விளக்காகுநீ புல்லறிவே. | 72 |
நல்வழியில் சென்று நம்பதவி எய்தாமல்
கொல்வழியிற் சென்று குறுகுவதேன் புல்லறிவே. | 73 |
கைவிளக்குக் கொண்டு கடலில்வீழ் வார்போல்
மெய்விளக்குன் னுள்ளிருக்க வீழ்குவதேன் புல்லறிவே. | 74 |
வாசிக்கு மேலான வாள்கதியுன் னுள்ளிருக்க
யோசிக்கு மேற்கதிதான் உனக்கரிதோ புல்லறிவே. | 75 |
அன்னையைப்போல் எவ்வுயிரும் அன்புடனே காத்துவரும்
முன்னவனைக் கண்டு முக்தியடை புல்லறிவே. | 76 |
சித்தத்தொடு கிளத்தல்
கண்ணிகள்
அஞ்ஞானம் போயிற்றென்று தும்பீபற - பர
மானந்தம் கண்டோ ம் என்று தும்பீபற!
மெய்ஞ்ஞானம் வாய்த்தென்று தும்பீபற - பர மேலேறிக் கொண்டோ ம் என்று தும்பீபற! | 77 |
அல்லல்வலை இல்லையென்றே தும்பீபற - நிறை ஆணவங்கள் அற்றோம் என்றே தும்பீபற!
தொல்லைவினை நீங்கிற்று என்றே தும்பீபற - பரஞ் சோதியைக் கண்டோ ம் எனத் தும்பீபற! | 78 |
ஐம்பொறி அடங்கினவே தும்பீபற - நிறை அறிவே பொருளாம் எனத் தும்பீபற!
செம்பொருள்கள் வாய்த்தனவே தும்பீபற - ஒரு தெய்வீகம் கண்டோ ம் என்றே தும்பீபற! | 79 |
மூவாசை விட்டோ மென்றே தும்பீபற - பர முத்தி நிலை சித்தியென்றே தும்பீபற!
தேவாசை வைத்தோமென்று தும்பீபற - இந்தச் செகத்தை ஒழித்தோம் என்று தும்பீபற! | 80 |
பாழ்வெளியை நோக்கியே தும்பீபற - மாயைப் பற்றற்றோம் என்றேநீ தும்பீபற!
வாழ்விடம் என்றெய்தோம் தும்பீபற - நிறை வள்ளல்நிலை சார்ந்தோமே தும்பீபற! | 81 |
எப்பொருளும் கனவென்றே தும்பீபற - உல கெல்லாம் அழியுமென்றே தும்பீபற!
அப்பிலெழுத் துடலென்றே தும்பீபற - என்றும் அழிவில்லாதது ஆதியென்றே தும்பீபற! | 82 |
குயிலொடு கிளத்தல்
கரணங்கள் ஒருநான்கும் அடங்கினவே - கெட்ட
காமமுதல் ஓராறும் ஒடுங்கினவே;
சரணங்கள் ஒருநான்கும் கண்டனமென்றே - நிறை சந்தோட மாகவே கூவு குயிலே! | 83 |
உலகம் ஒக்காளமாம் என்றோதுகுயிலே - எங்கள் உத்தமனைக் காண்பதரிதென்று ஓதுகுயிலே!
பலமதம் பொய்மையே என்றோதுகுயிலே - எழு பவம் அகன்றிட்டோ ம் நாமென்று ஓதுகுயிலே! | 84 |
சாதனங்கள் செய்தவர்கள் சாவார்குயிலே - எல்லாத் தத்துவங்கள் தேர்ந்தவர்கள் வேவார்குயிலே!
மாதவங்கள் போலும்பலன் வாயாக்குயிலே - மூல மந்திரங்கள் தான்மகிமை வாய்க்கும்குயிலே. | 85 |
எட்டிரண்டு அறிந்தோர்க்குஇடர் இல்லைகுயிலே - மனம் ஏகாமல் நிற்கில்கதி எய்துங்குயிலே!
நட்டணையைச் சார்ந்தறிந்து கொள்ளு குயிலே - ஆதி நாயகனை நினைவில் வைத்தோதுகுயிலே. | 86 |
மயிலொடு கிளத்தல்
ஆடுமயிலே நடமாடு மயிலே எங்கள்
ஆதியணி சேடனைக் கண்டாடுமயிலே!
கூடுபோகு முன்னங்கதி கொள்ளுமயிலே - என்றும் குறையாமல் மோனநெறி கொள்ளுமயிலே. | 87 |
இல்லறமே அல்லலாமென்று ஆடுமயிலே - பத்தி இல்லவர்க்கு முத்திசித்தி இல்லைமயிலே!
நல்லறமே துறவறங் காணுமயிலே - சுத்த நாதாந்த வெட்டவெளி நாடுமயிலே. | 88 |
காற்றூனைப் போல்மனத்தைக் காட்டுமயிலே - வரும் காலனையும் தூரத்தில் ஓட்டு மயிலே!
பாற்றூடு உருவவே பாயுமயிலே - அகப் பற்றுச் சற்றுமில்லாமற் பண்ணுமயிலே. | 89 |
அன்னத்தொடு கிளத்தல்
சிறுதவளை தான்கலக்கிற் சித்திரத்தின் நிழல்மறையும்
மறுவாயைத் தான்கலக்கின் மதிமயங்கும் மடவனமே. | 90 |
காற்றின் மரமுறியும் காட்சியைப்போல் நல்லறிவு
தூற்றிவிடில் அஞ்ஞானம் தூரப்போம் மடவனமே. | 91 |
அக்கினியாற் பஞ்சுபொதி அழிந்திட்ட வாறேபோல்
பக்குவநல் அறிவாலே பாவம்போம் மடவனமே. | 92 |
குளவிபுழு வைக்கொணர்ந்து கூட்டில் உருப்படுத்தல்போல்
வளமுடைய வன்மனத்தை வசப்படுத்து மடவனமே. | 93 |
அப்புடனே உப்புச் சேர்ந்தளவுசரி யானதுபோல்
ஒப்புறவே பிரமமுடன் ஒன்றிநில்லு மடவனமே. | 94 |
காய்ந்த இரும்புநிறங் காட்டுதல்போல் ஆத்துமத்தை
வாய்ந்திலங்கச் செய்து வளம்பெறுநீ மடவனமே. | 95 |
புல்லாங்குழலூதல்
தொல்லைப் பிறவி தொலைத்தக்கார்க்கு முத்திதான்
இல்லையென்று ஊதுகுழல் - கோனே இல்லையென்று ஊதுகுழல். | 96 |
| இந்திர போகங்கள் எய்தினுந் தொல்லையென்று அந்தமாய் ஊதுகுழல் - கோனே அந்தமாய் ஊதுகுழல். | 97 |
| மோன நிலையில் முத்திஉண்டாம் என்றே கானமாய் ஊதுகுழல் - கோனே கானமாய் ஊதுகுழல். | 98 |
| நாய்போற் பொறிகளை நானாவி தம்விட்டோ ர் பேயரென்று ஊதுகுழல் - கோனே பேயரென்று ஊதுகுழல். | 99 |
| ஓடித் திரிவோர்க்கு உணர்வுகிட் டும்படி சாடியே ஊதுகுழல் - கோனே சாடியே ஊதுகுழல். | 100 |
| ஆட்டுக் கூட்டங்களை அண்டும் புலிகளை ஓட்டியே ஊதுகுழல் - கோனே ஓட்டியே ஊதுகுழல். | 101 |
| மட்டிக் குணமுள்ள மாரீச நாய்களைக் கட்டிவைத்து ஊதுகுழல் - கோனே கட்டிவைத்து ஊதுகுழல். | 102 |
| கட்டாத நாயெல்லாம் காவலுக் கெப்போதும் கிட்டாவென்று ஊதுகுழல் - கோனே கிட்டாவென்று ஊதுகுழல். | 103 |
| பெட்டியிற் பாம்பெனப் பேய்மனமே அடங்க ஒட்டியே ஊதுகுழல் - கோனே ஒட்டியே ஊதுகுழல். | 104 |
| எனதென்றும் யானென்றும் இல்லா திருக்கவே தனதாக ஊதுகுழல் - கோனே தனதாக ஊதுகுழல். | 105 |
| அற்ற விடமொன்றே அற்றதோடு உற்றதைக் கற்றதென்று ஊதுகுழல் - கோனே கற்றதென்று ஊதுகுழல். | 106 |
பால் கறத்தல்
சாவாது இருந்திட பால்கற - சிரம்
தன்னில் இருந்திடும் பால்கற
வேவாது இருந்திட பால்கற - வெறு வெட்ட வெளிக்குள்ளே பால்கற. | 107 |
தோயாது இருந்திடும் பால்கற தொல்லை வினையறப் பால்கற
வாயால் உமிழ்ந்திடும் பால்கற - வெறும் வயிறார உண்டிடப் பால்கற. | 108 |
நாறா திருந்திடும் பால்கற நாளும் இருந்திடப் பால்கற
மாறாது ஒழுகிடும் பால்கற - தலை மண்டையில் வளரும் பால்கற. | 109 |
உலகம் வெறுத்திடும் பால்கற - மிக ஒக்காளம் ஆகிய பால்கற
கலசத்தினுள் விழப் பால்கற - நிறை கண்டத்தின் உள்விழப் பால்கற. | 110 |
ஏப்பம் விடாமலே பால்கற - வரும் ஏமன் விலக்கவே பால்கற
தீப்பொறி ஓய்ந்திடப் பால்கற - பர சிவத்துடன் சாரவே பால்கற. | 111 |
அண்ணாவின் மேல்வரும் பால்கற - பேர்
அண்டத்தில் ஊறிடும் பால்கற
விண்ணாட்டில் இல்லாத பால்கற - தொல்லை
வேதனை கெடவே பால்கற. | 112 |
கிடை கட்டுதல்
இருவினையாம் மாடுகளை ஏகவிடு கோனே - உன்
அடங்குமன மாடொன்றை அடக்கிவிடு கோனே. | 113 |
சாற்றரிய நைட்டிகரே தற்பரத்தைச் சார்வார் - நாளும்
தவமாகக் கழிப்பவரே சன்னமதில் வருவார். | 114 |
அகங்கார மாடுகள்மூன்று அகற்றிவிடு கோனே - நாளும்
அவத்தையெனும் மாடதைநீ அடக்கிவிடு கோனே. | 115 |
ஒருமலத்தன் எனுமாட்டை ஒதுக்கிக்கட்டு கோனே! - உன்
உறையுமிரு மலந்தனையும் ஓட்டிக் கட்டுக் கோனே. | 116 |
மும்மலத்தன் எனுமாட்டை முறுக்கிக்கட்டுக் கோனே - மிக
முக்கால நேர்மையெல்லாம் முன்பறிவாய் கோனே. | 117 |
இந்திரியத் திரயங்களை இறுக்கிவிடு கோனே - என்றும்
இல்லை என்றேமரணக்குழல் எடுத்து ஊதுகோனே. | 118 |
உபாதியெனும் மூன்றாட்டை ஓட்டிவிடு கோனே! - உனக்
குள்ளிருக்கும் கள்ளமெல்லாம் ஓடிப்போம் கோனே. | 119 |
முக்காய மாடுகளை முன்னங்கட்டுக் கோனே - இனி
மோசமில்லை நாசமில்லை முத்திஉண்டாங் கோனே. | 120 |
கன்மமல மாடுகளைக் கடைக்கட்டுக் கோனே - மற்றக்
கன்மத்திர யப்பசுவைக் கடையிற்கட்டுக் கோனே. | 121 |
காரணக்கோ மூன்றையுங் கால்பிணிப்பாய் கோனே - நல்ல
கைவசமாய் சாதனங்கள் கடைப்பிடிப்பாய் கோனே. | 122 |
பிரம்மாந்திரத்திற்பே ரொளிகாண் எங்கள்கோனே - முத்தி
பேசாதிருந்து பெருநிட்டைசார் எங்கள் கோனே. | 123 |
சிரமதிற் கமலச் சேவைதெரிந் தெங்கள்கோனே - வாய்
சித்திக்குந் தந்திரம் சித்தத்தறியெங்கள் கோனே. | 124 |
விண்நாடி வத்துவை மெய்யறிவிற் காணுங்கோனே - என்றும்
மெய்யே மெய்யில்கொண்டு மெய்யறிவில் செல்லுங்கோனே. | 125 |
கண்ணாடியின் உள்ளே கண்டுபார்த்துக் கொள்ளுகோனே - ஞானக்
கண்ணன்றிக் கண்ணடிகாண ஒண்ணாதெங்கள் கோனே. | 126 |
சூனியமானத்தைச் சுட்டுவார் எங்குண்டு கோனே - புத்தி
சூக்குமமேயதைச் சுட்டுமென்று எண்ணங்கொள் கோனே. | 127 |
நித்தியமானது நேர்படி லேநிலை கோனே! - என்றும்
நிற்குமென்றே கண்டு நிச்சயங்காணெங்கள் கோனே. | 128 |
சத்தியும் பரமும் தன்னுட் கலந்தேகோனே - நிட்டை
சாதிக்கில் இரண்டுந்தன்னுள்ளே காணலாங் கோனே. | 129 |
கூகைபோல் இருந்து மோனத்தைச்சாதியெங் கோனே - பர
மூலநிலைகண்டு மூட்டுப் பிறப்பறு கோனே. | 130 |
Posts
